Co w drewnie piszczy ... ?

Do najpopularniejszych szkodników drewna zalicza się spuszczel pospolity. Owad kryjący się pod tą nazwą żywi się drewnem miękkim, do których zalicza się sosna, jodła czy świerk. Szkodnik ten należy do rzędu chrząszczy. Rozwija się i żyje w drewnie o niskiej zawartości wilgoci. Szkodniki te atakują drzewa martwe, ścięte konary, spróchniałe pniaki oraz drewno obrobione przeznaczone do celów budowlanych. Szczególnie upodobały sobie miejsca nasłonecznione i ciepłe. Najczęściej można je spotkać w belkach drewnianych więźby dachowej czy południowych ścianach drewnianych budynków. Wszystkie elementy drewniane w budynku, takie jak altany, schody, poręcze, podłogi czy tarasy, są narażone na destrukcyjny wpływ tych szkodników.

Podobnie jak spuszczel pospolity, kołatek domowy żeruje w drewnie drzew iglastych, czyli w sośnie, jodle, świerku, modrzewiu, a także w drewnie drzew liściastych. Nazywany jest on szkodnikiem mebli, gdyż dość często jako miejsce swojego pobytu wybiera stare drewniane meble, ramy obrazów czy rzeźb oraz różnego rodzaju konstrukcje budowlane. Larwy drążą w drewnie chodniki o przekroju kolistym, które początkowo mają średnicę ok. 1/3 mm. Później, w miarę wzrostu larw, poszerzają się osiągając mniej więcej 2 mm, a następnie zapychają te korytarzyki odchodami oraz mączką z trocin. Kołatek uszkadza głównie drewno wilgotne, są to przede wszystkim belki przyziemne, legary i deski podłogowe. Może rozwijać się także w starym drewnie i dlatego jest groźnym szkodnikiem wszelkich drewnianych eksponatów muzealnych.

Walka ze szkodnikami drewna jest dość trudna. Do najpopularniejszych metod należy impregnacja powierzchniowa drewna. Niestety impregnat nie jest w stanie dotrzeć w głąb belki, gdzie żyją szkodniki. Impregnatu nie można stosować w walce ze szkodnikami żerującymi w dziełach sztuki. Pomocna jest wtedy metoda fumigacji polegająca na zgazowywaniu drewna środkami chemicznymi – metoda skuteczna, lecz dość kosztowna i kłopotliwa.

Jedną z mniej znanych metod zwalczania szkodników drewna jest metoda mikrofalowa. Polega ona na rozgrzaniu elementu drewna w całym jego przekroju. Szkodniki drewna niezależnie od gatunku giną w temperaturze powyżej 55 st. C. Taka temperatura jest zabójcza dla osobników dorosłych, larw oraz złożonych jaj.

Bezpieczeństwo.

W odróżnieniu od promieniowania jądrowego lub rentgenowskiego, promieniowanie mikrofalowe jest niejonizujące. Jedynym widocznym efektem działania mikrofal jest wzrost temperatury materiału. Po wyłączeniu urządzenia nie pozostaje żaden rodzaj promieniowania szczątkowego, a oświetlany mikrofalami materiał nie jest promieniotwórczy. Mikrofale działają jednie podczas pracy urządzenia mikrofalowego, po jego wyłączeniu działanie mikrofal ustaje, dlatego też jest to metoda bezpieczna dla ludzi, zwierząt i środowiska.

Działanie mikrofal można także wykorzystywać do osuszania przegród budowlanych oraz do usuwania wilgoci. Dzięki tej metodzie można w skuteczny i bezpieczny sposób pozbyć się pleśni i grzybów ze ścian,sufitów oraz podłóg, które są przyczyną alergii i chorób u dzieci, a nierzadko i u dorosłych. Osuszanie mikrofalowe wykorzystać można w obiektach sakralnych czy muzeach, gdzie ważna jest bezinwazyjna metoda usuwania wilgoci, grzybów, pleśni czy szkodników drewna.

Artykuł powstał przy współpracy ze Spółką Instalcem, www.instalcem.pl.