Czym jest „ucho pływaka” i jak je leczyć?

Ucho pływaka – czym jest?

Ucho pływaka to zapalenie ucha zewnętrznego spowodowane wystąpieniem infekcji o podłożu bakteryjnym, wirusowym lub grzybiczym. Najczęściej przyczyną jest zakażenie bakteryjne.

Rozlane zapalenie ucha zewnętrznego, czyli ucho pływaka, jest zaburzeniem związanym z ekspozycją przewodu słuchowego na wodę lub wilgoć. Do zakażenia dochodzi w wyniku przedostania się do wnętrza ucha bakterii, wirusów lub grzybów, które wywołują stan zapalny i związane z nim dolegliwości. Przyczyną zakażenia bakteryjnego wywołującego ucho pływaka mogą być m.in. bakterie pałeczek ropy błękitnej, które w wilgotnym środowisku wyjątkowo szybko się namnażają.

Grupa ryzyka zachorowania na ucho pływaka

Nazwa choroby może wskazywać, że są na nią narażeni pływacy. Jednak nie tylko oni na to chorują. Także nurkowie oraz osoby często przebywające w wodzie i w wilgotnym środowisku, mogą nabawić się tego schorzenia.

Do czynników ryzyka zachorowania na ucho pływaka zalicza się:

• predyspozycje natury anatomicznej, np. występowanie wąskiego przewodu słuchowego,
• zaburzenia odporności,
• cukrzycę,
• choroby dermatologiczne w tym trądzik, łojotokowe zapalenie skóry czy łuszczyca,
• choroby alergiczne, w tym atopia,
• załamanie odporności ogólnej,
• przyczyny mikrobiologiczne, np. wyciek z ucha środkowego,
• obecność ciał obcych w przewodzie słuchowym np. aparatów słuchowych.

Zapalenie ucha zewnętrznego może być także związane z urazami tego narządu, które mogą być wynikiem nieprawidłowego oczyszczania przewodu słuchowego z woskowiny czy narażenia go na wilgoć przy zażywaniu długich kąpieli.

Objawy ucha pływaka

Jak rozpoznać ucho pływaka? Przy rozwoju zapalenia ucha środkowego najczęściej pacjenci skarżą się na ból i uczucie rozpierania wewnątrz ucha, świąd oraz zaczerwienienie przewodu słuchowego. Dochodzi także do nadmiernej tkliwości małżowiny usznej. Ból odczuwalny początkowo w obrębie ucha środkowego może promieniować na całą głowę.

Jak zapobiegać powstawaniu ucha pływaka?

Najważniejszym elementem profilaktyki jest prawidłowa higiena ucha. Rodzice powinni pamiętać o prawidłowym czyszczeniu uszu swoich dzieci. Muszą być zawsze czyste i suche. Jeśli dochodzi do nadprodukcji woskowiny usznej, trzeba ją usunąć – nie patyczkiem higienicznym, który służy jedynie do czyszczenia zewnętrznej części ucha, ale z wykorzystaniem specjalnych produktów, np. w sprayu czy w kroplach, które pomagają zmiękczyć wosk i spowodować jego wyciek. Jeśli nadmiar woskowiny pozostanie w uchu, może dojść do zwiększenia poziomu wilgotności w nim, a to tylko o krok do rozwoju zapalenia przewodu słuchowego.

Leczenie ucha pływaka

Jeśli rozwinie się zakażenie i pojawią się objawy ucha pływaka, najlepiej udać się do laryngologa. Odpowiedniego specjalistę można znaleźć na stronie: https://enel.pl/lekarze/warszawa/laryngolog_119/. Lekarz po zbadaniu pacjenta podejmie odpowiednie kroki terapeutyczne.

Pierwszym jest usunięcie przez lekarza pod mikroskopem zalegających złogów oraz wydzieliny z uszu. Pozwoli to na rozpoznanie i postawienie diagnozy, ale i przyspieszy gojenie. Po usunięciu wosku można podać pacjentowi miejscowo leki, które powinny być dobrane do tego, jakie mikroustroje wywołały infekcję. Jeśli ma ona podłoże bakteryjne, laryngolog zaleci antybiotykoterapię – leki miejscowe do stosowania dousznego lub doustne. Przy leczeniu ucha pływaka należy całkowicie zrezygnować z pływania i chronić uszy przed kontaktem z wodą. Jeśli pomimo ostrożności taka woda dostanie się do kanału słuchowego, trzeba się jej jak najszybciej pozbyć, a ucho dokładnie osuszyć