Nie żyje pierwszy dyrektor IV liceum

Pracę w zawodzie nauczyciela rozpoczął w 1958 r. w Szkole Podstawowej w Słotowej. Ukończył Studium Nauczycielskie w Krzeszowicach, później studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Będąc stypendystą Kuratorium Okręgu Szkolnego w Lublinie, został skierowany do pracy w internacie Zasadniczej Szkoły Mechanizacji Rolnictwa w Hrubieszowie. W chełmskich "przedszkolankach" pracował w latach 1965-1999, gdzie uczył m.in. pedagogiki i metodyki wychowania przedszkolnego, był kierownikiem praktyk pedagogicznych, wicedyrektorem, a później do emerytury dyrektorem szkoły. Za swoją działalność uhonorowany został nagrodami ministra II i III stopnia i Złotym Krzyżem Zasługi.

- Obejmując funkcję dyrektora Studium Nauczycielskiego, miałem za sobą 27 lat pracy pedagogicznej. Byłem świadomy odpowiedzialności i zadań związanych z tą funkcją. Miałem też przekonanie, że znam prawo oświatowe, problemy szkoły, kierowania nią i zespołem pracowników - czytamy we wspomnieniach Stanisława Guźca. - Budynek szkoły w 1991 r. był w większości po kapitalnym remoncie. Z powodu braku środków finansowych nie została wyremontowana południowa część budynku, czyli sala gimnastyczna, "jedynki", sale biblioteki szkolnej i przyległe do niej sale lekcyjne. W tej części nie było centralnego ogrzewania, tylko tradycyjne piece kaflowe.

Rozwój IV Liceum Ogólnokształcącego wymusił starania o dokończenie remontu południowej części budynku. Brakowało sal lekcyjnych, a sala gimnastyczna została wyłączona z użytkowania ze względu na zagrożenie katastrofą budowlaną. Wspólnie z urzędem miasta i kuratorium udało się dyrektorowi pozyskać fundusze z Urzędu Kultury Fizycznej, Turystyki i Sportu w Warszawie. Dzięki temu remont został zakończony w 1997 r. Do użytku oddano salę gimnastyczną z zapleczem sanitarnym i magazynowym, pomieszczenia biblioteki oraz dwie sale dydaktyczne.

- W okresie prac remontowych nauczyciele i młodzież pracowali w trudnych warunkach, wykazując cierpliwość i zrozumienie. Gdy prace dobiegały już końca, wszyscy z ogromnym zainteresowaniem zaglądali do sali gimnastycznej. Młodzież nie mogła się doczekać lekcji wychowania fizycznego w normalnych warunkach - czytamy we wspomnieniach. - Młodzież uczyła się, zdawała maturę, odchodziła na studia i to właśnie było źródłem optymizmu i satysfakcji.